#เป็นแม่ห้ามเหนื่อย
คุณแม่ท่านหนึ่ง
เป็นคนที่น่ารักมาก เธอพาลูกคนแรกมาเรียน
แล้วหายไปคลอดลูกอีกคน
เธอหายไปนาน
กลับมาอีกทีพร้อมลูกคนที่สอง
คุณแม่ท่านนี้เล่าให้ครูฟังว่า
เธอและสามีเลี้ยงลูกเอง มีความตั้งใจจะเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด
ปกติเธอเป็นคนน่ารักมาก อ่อนโยนกับลูกและทุกคน
มาวันหนึ่งเธอพาลูกคนเล็กลงสระ
แล้วอยู่ๆก็ขึ้นจากสระกลางคัน
มายืนอาบน้ำลูกไปร้องไห้ไป

ครูแอบดูได้สักครู่
เห็นเธอสงบลง แต่ยังเช็ดน้ำตาป้อยๆ
จึงเดินเข้าไปหา 
ถามไถ่พูดคุยด้วย
เธอบอกว่า ไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับการเรียนในสระ
ได้แต่บอกว่า วันนี้ตั้งแต่เช้าลูกทั้งสองคนดื้อมาก
งอแงมาก วันนี้เริ่มต้นไม่ดีเธอเลยเครียด

คุณแม่พูดเพียงแค่นี้ ครูก็ได้แต่ตบไหล่เธอปลอบใจ
แต่ดูออกเลยว่าเธอมีความอัดอั้นตันใจ

สัปดาห์ต่อมาเราเจอกัน
เธอบอกว่าขอบคุณที่ปลอบใจและให้กำลังใจ
ตอนนี้โอเคแล้ว
ที่ผ่านมามีลูกสองคน เธอมีความเครียดและเหนื่อยมาตลอด
#แต่แสดงออกไม่ได้เพราะที่บ้านไม่ชอบให้บ่นว่าเหนื่อย
#ที่บ้านมองว่าเป็นแม่ต้องอดทน....

การเป็นแม่ต้องอดทนนั้นเป็นเรื่องต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอนกับคนมีลูก
แต่ค่านิยมของคนไทยหลายๆอย่าง
กลายเป็นดาบแทงคนเป็นแม่ทางอ้อม
เช่นค่านิยมที่ว่าคนดีคนเก่งต้องอดทน ไม่ปริปากบ่น
เมื่อไม่ให้ปริปากบ่น
คนดีๆจึงไม่บ่นไม่พูด
เมื่อไม่พูด แต่ความรู้สึกและอารมณ์ต่างๆยังมีเต็มล้นอยู่ในหัวใจ
จึงเกิดการสะสม เก็บกด
สุดท้ายก็ระเบิดลง หรือไม่ก็มีพฤติกรรมบิดเบี้ยว
ไม่ลงใส่สามี ก็ลงกับลูก
หรือไม่เมื่อเหนื่อยล้าคราใดก็เก็บมันไว้
เพราะคิดว่าความเหน็ดเหนื่อยคือความผิด จึงรู้สึกผิด
คิดว่าตัวเองเป็น super mom
ต้องอดทนเพื่อลูก
เมื่อเลี้ยงลูกแล้วเหนื่อยหรือเครียด
ใจกลับปฏิเสธไม่ยอมรับความรู้สึกนั้น

ธรรมชาติมีกลไกในการให้ข้อมูล
เพื่อให้เราได้ตัดสินใจ
ดังเช่นเมื่อน้ำร้อนๆราดลงมือเรา
ลวกเราจนเกิดความปวดแสบปวดร้อน
ถ้าเราไม่มีความปวดแสบปวดร้อนนั้น
เราก็ปล่อยให้น้ำร้อนรดมือไปเรื่อยๆ
ไม่เกิดการตระหนักถึงอันตรายที่เกิดขึ้น
ฉันใดฉันนั้น
อารมณ์ ความรู้สึกเป็นข้อมูลที่เป็นประโยชน์
ที่มีไว้ช่วยเราในการตัดสินใจ

การยอมรับอารมณ์ความรู้สึกเหนื่อยที่เกิดขึ้น
คือการฝึกใจให้รับรู้ความรู้สึกที่มีอยู่
โดยไม่พยายามเปลี่ยนมัน
โดยไม่รู้สึกผิด

ยอมรับหมายถึง
การปล่อยวางจากความพยายามที่จะควบคุมและกำจัดอารมณ์นั้น
แต่คุณแม่ต้องแยกให้ออกระหว่าง
การยอมรับความเหน็ดเหนื่อยและการจมปลักอยู่ในอารมณ์เหนื่อยล้านั้นมันต่างกัน

การยอมรับคือการรับรู้ความมีอยู่ของอารมณ์เหนื่อย
แล้วสังเกตขนาดของมัน
สังเกตความเข้มข้นของมัน
แล้วคุณจะรู้ว่ามันอยู่กับเราไม่นาน

ความเหน็ดเหนื่อยที่เกิดขึ้นมีประโยชน์กับเรา
เพราะมันทำให้เรารู้ว่า
เราจะอยู่ต่อหรือเราจะออกไป
ความเหนื่อยล้าทำให้รู้ว่า
เรามีข้อจำกัด
เราไม่อาจหยุดพักจากการเป็นแม่ได้
แต่เราเลือกหยุดพักจากกิจกรรมที่ทำให้เราเหนื่อยได้
เป็นคุณแม่ที่ฉลาดพักแบบไม่เอาเปรียบใคร
ฉลาดพูดบอกความรู้สึกเหนื่อย
ฉลาดคิดว่าความเหนื่อยของเรามีประโยชน์ต่อลูก
แต่เราก็ต้องพักบ้าง
และฉลาดในการไม่สนใจความกดดันจากคนรอบข้าง
ที่มองว่าแม่ที่บ่นเหนื่อยคือแม่ที่ไม่ดี

เพราะเราเป็นแม่
เราต้องรับผิดชอบชีวิตที่เกิดมา
แต่เราต้องฉลาดในการจัดสรรอารมณ์
ด้วยการยอมรับความเหนื่อย
#เพราะคุณแม่มากมายบนโลกนี้ไม่รู้ตัวว่าตัวเองเก็บกดความรู้สึกเหนื่อยไว้
แม่มากมายพยายามที่จะกำจัดความเหนื่อยออกไป
ทั้งๆที่คุณทำไม่ได้

เหนื่อยก็บอกว่าเหนื่อย
ไม่ผิดเลยที่แม่จะเหนื่อย
ไม่ผิดเลยที่แม่จะงอแงบ้างร้องไห้บ้าง
ขอเพียงอย่าให้ความสมบูรณ์แบบที่ตั้งไว้ทำร้ายคุณเอง
และขอเพียงบอกเล่าให้คนข้างกายฟัง
และบอกเล่าให้คนรอบข้างเข้าใจ
#ว่าแม่ก็เหนื่อยเป็น

ขอบคุณภาพจาก pixabay.com
และเนื้อหาจาก How Accepting Emotions Can Improve Emotional Health www.verywell.com